اسمت چیه؟

واقعیت من چیزیه که از طریق حواس قابل درکه. میشه دید، شنید، لمس کرد و...

حقیقت من راهی هست که من خودمو بهش اختصاص دادم بواسطه تمام نیروهایی که از من متساعد میشن.

خدا جنبه واقعی نداره. (البته بحثی هست که همین دنیا هم وجهی از خداست اما فعلا بشر فرض میکنه که خدا جسمیت پیدا نمیکنه).

جنبه حقیقی خدا همون اسامی خداست که توصیفش میکنن. رحمان، خالق و...

واقعیت من یا جسم من در نهایت و بعد از مرگ وارد چرخه بازیافت میشه توسط طبیعت.

و جنبه حقیقی من منتهی به مجموعه ای از اسامی خواهد شد.

همه اسامی اعم از عشق، باور، ترس، شجاعت، بخشندگی و... از اول خلقت وجود داشتن و تا آخر و تا ابدیت خواهند ماند.

من میتونم مجموعه ای از این اسامی رو انتخاب کنم و خودمو بهشون اختصاص بدم.

حقیقت من بازنمود زندگی من خواهد بود در دنیای پس از مرگ.