میدان سنگ شیر

راننده ناشی تو مه هم سرعتش رو کم نمیکرد :))

من هر وقت به اون یک ساعت فکر میکنم و هر وقت ذهنم به سمتش میره، فقط با خودم میگم چطوری.

فقط میدونستم باید برم.

هنوز هم نمیدونم جاده چقدر عرض داشت

حدودای ساعت 2 بامداد بود

هیچی قابل رویت نبود و احتمالا من فکر میکردم کسی تو جاده نیست، شایدم نبود!

ناگهان یه 206 به سرعت از من سبقت گرفت

صحنه ای که جلوی چشمم زنده باقی مونده.

یه چراغ خطر عقبش داشت که برای شرایط مه آلود خیلی خوب بود

و از فاصله دور هم میشد نورش رو تشخیص داد

یکم جلوتر سرعتش رو کم کرد

رخش رو به غرش درآوردم و خودمو انداختم پشت سرش

با خودم میگفتم اینو نباید از دست بدم

همینطور پشت سرش می تاختم

یهو متوجه شدم که از کنار یه 18 چرخ دارم رد میشم!

بدون اینکه وقتی پشتش بودم ببینمش

از شدت مه و یخ زدگی شیشه جلو حتی 18 چرخ در فاصله 1 متری هم قابل رویت نبود

از کنارش که رد میشدم از شیشه شاگرد دیدمش

میشه حدس زد که با خودم چی گفتم :|

و.

به محض اینکه به بالای سراشیبی رسیدم، مه به یکباره تموم شد.

و اون فانوس هم تو جاده محو شد.

رسیدم به مرز همدان.

یه مغازه ساندویچی باز بود

رفتم اونجا و نمیدونم چرا بهت زده بهم نگاه میکردن

گفتم یکم آب میخوام بریزم رو شیشه جلو

گفت آب گرم نریزی که ترک میخوره

یه بطری آب سرد از شیر آب گرفتم

اومدم پای رخش

یکی از مشتریای ساندویچی باهام اومد

قطر یخ روی شیشه رو که دید، گفت پس چطوری اومدی :))

بهش اون سوراخ کوچولوئه رو نشون دادم گفتم از اینجا میدیدم

یه گپ و گفتگویی کردیم و قرار شد با من تا شهر بیاد.

گفتم میخوام برم میدان سنگ شیر :)

...

پای پنجره خونه دوستم (google: Serenade by Schubert)

پیامک دادم

گفتم من پای پنجره ام :)

باورش نمیشد :))

ساعت 3-4 صبح بود.

پنجره رو باز کرد

من با شوق از ماشین پریدم بیرون

دست تکون داد :)

دست تکون دادم :)

چقدر یاد اون دست تکون دادن حالمو خوب میکنه :)

خیلی دلم برات تنگ شده :)

یادم نمیره میخوندی «تا نام من رقم زده شد، یکباره مهر غم زده شد بر سرنوشت عالم»...

...

و تمام.