اینه که من درونمو ایگنور کرده ام، همیشه.

در بعد بیرونی انسانیت، ما هیچ وقت احساس تنهایی نکردیم بلکه این درون ما بوده که همیشه تنهایی رو احساس کرده و فهمیده.

بیرون گاهی سیلی صداداری است که ما رو متوجه درون میکنه.

گاهی هم خوراکی است برای درون.

و گاهی... چیزهای دیگر.

بهتر خواهیم شد.

بهتر خواهیم بود.

این باور منه.