مساله دوام است.

وگرنه پایان شب سیه سپید است.

ایمان به ایمان خویش

علی محمد رو چی شناخته بود که میدونست اگه جای محمد بخوابه کشته نمیشه

میدونست که در ارتفاعی قرار میگیره که شمشیر کفار بهش نمیرسه

In the memory of Goddess

کسی نیست

بیا

زندگی را بدزدیم

آنوقت

میان دو دیدار

قسمت کنیم

Wistful and filled with remorse now consciously awakening to the fact that I didn't deserve it

اینه که من درونمو ایگنور کرده ام، همیشه.

در بعد بیرونی انسانیت، ما هیچ وقت احساس تنهایی نکردیم بلکه این درون ما بوده که همیشه تنهایی رو احساس کرده و فهمیده.

بیرون گاهی سیلی صداداری است که ما رو متوجه درون میکنه.

گاهی هم خوراکی است برای درون.

و گاهی... چیزهای دیگر.

بهتر خواهیم شد.

بهتر خواهیم بود.

این باور منه.

I've never become you

سپیده.

I do not deserve you, then

Well as Frank

share as to be felt

Share anything you have since when it comes to share feelings you'll find it impossible.

Feelings will be felt if you have shared enough of all other things.

The irony of balance.

Don't lose the unwanted

Solitude is what the man always tries to get away from.

But it will be yearned the most, when he finds himself immersed in the crowd.

The irony of balance.

I know he lied so did I

(If we've been telling lies, you've been telling half-lies.)

A man who tells lies, like me, merely hides the truth.

But a man who tells half-lies has forgotten where he put it.

Lawrence of Arabia

ژن موروثی؟ یا معمای تاریخی؟

بابام دو تا ازدواج ناموفق داشت

هر دو همسرش خوب بودن

بابامم بد نبود - متفاوت بود

بابام چیزی رو می خواست که اونها نداشتن و اونها چیزی رو میخواستن که بابام نداشت

نمیخوام بگم وصله ناجور

بلکه اتفاقا از جنبه هایی خیلی هم مشابه بودن

بویژه از این لحاظ که فکر میکردن ظاهرشون همون باطنشون هستش!

در حالی که اینو فقط طرف مقابلشون می فهمید که «نخیر، تو اونی که فکر میکنی هستی، نیستی».

اما جالب این بود که هیچ کدوم از دو طرف، این مشکل رو در خودشون نمیدیدن بلکه فقط این مشکل رو در طرف مقابل می دیدن! با اینکه خودشون هم این مشکل رو داشتن!

من تجربه کردم که نه با جنس موافق و نه با جنس مخالف با هیچ کدوم به توافقی عمیق نرسیدم

میترسم از اینکه منم چیزی نباشم که فکر میکنم هستم! چون دیگران وقتی با من دست دوستی میدن قطعا در ابتدا به ظاهرم دست دوستی میدن و فکر میکنن که همینی هستم که نشون میدم. اما در بلندمدت کسی رو می بینن که توقعش رو نداشتن.

آیا این خصلت به من ارث رسیده؟ چیزی که یک عمر هست ازش فرار میکنم!

من هرگز اونقدر صمیمیت با کسی درک نکردم که گمان کنم حرمت دلم رو نگه میداره

به اون حد از انس با کسی نرسیدم که از خطاهام براش بگم

بین من و دیگری خلوتی مهیا نشد که پرده ای کنار زده بشه یا غباری زدوده بشه

ته تهش اونقدر نزدیکی حس کردم که از خاطرات سربازیم بگم

در حالی که حداکثر صداقت ممکن رو کف دستم گرفتم

من خودمو مبرا از اشکال نمیدونم و ایرادم رو به گردن میراث نمیندازم

فقط عیبم رو پیداش نمیکنم نمیدونم کجامه

نمیخوام بگم ناراحت نیستم میخوام مهمتر از این رو بگم: که نگرانم!

حتی ظرفیت حافظم که چند مگابایته هم برای کسی سوال نشد چه برسه به دقت حافظم.

a letter from mania

we think it is our will that drives us,

but it is not true

we're not even driven by reason, intellect or mind.

emotion is what motivates and demoralizes us; even if you have rigid, firm personality.

I used to believe I can control my emotions,

now I see myself imprisoned in the abyss of emotion.

I cannot remember when I was plunging into this abysmal depth of life.

life is lovely, I admit, since then it is impossible to pass it behind or put it over.

as you agree, we easily get over unwanted, unpleasant things but we couldn't do the same to wanted, pleasant things.

I love you life maybe because you've been always unfolding truth,

because you let me rest in the arms of Morpheus; my Morpheus indeed,

or maybe you are the only one who abide by the definite rules.

you know what, I like you even much more when you make me worship the Creator.

surrender of red herrings

I've never hankered after fame, wealth, power or women. And I'm not.

I didn't care about possessions.

Maybe I've been wrong, I don't wanna argue.

I thought or it's better to say that I expected that you would know something about friendship.

It turned out that my understanding of friendship was not in concord with yours.

I'm sick. This is a story about more than the half of my life. Which I again expect you to know! If it is not too much.

The question "why my sickness is not curable" has been always swirling in my head.

If there's one thing I'd like to confess is that I'm exhausted by ill health.

Please don't let the sick go sick for more than they can tolerate.

Please don't test our tolerance.

Please facilitate discovering the way of curing all kind of illnesses.

Please hear me.

Erbarme dich

where there's no problem there will be no life.

the perpetual problem is to get far away from tedium and boredom.

even if you are successful, boredom is after you and will find you and snare you if you're not wary enough.

I need to be a musician or some maker thing.

I wish I had the Moses's walking stick or some miraculousy thing.

what if I had Abraham's dagger that wouldn't break things which shouldn't be broken.

I really like the Solomon ability to talk with all manner of creatures.

however, the most palpable thing is health that I am deprived from.

I don't like anyone to be ill; nor physically nor mentally nor spiritually.

if you know what I will do at every opportunity...

no it cannot be known! otherwise you'll become a tyrant!

my question is:

are there any chance to surprise you? is it possible?

من چیزی میدانم که شما نمیدانید

وقتی هیچ کس به آدم اعتماد نداشت، خدا داشت.

گفت من آدم رو باور دارم.

تو منو قبل از اینکه خودم خودمو باور کنم باور داشتی.

منو گذاشتی وسط همه بلواهای هستی که عملا بهم اثبات بشه من از پس همه مشکلات بر میام.

این ما هستیم که به تحت آزمون قرار گرفتن نیاز داریم.

به قله های مرتفع مشکلات نیاز داریم تا از اونها بالا بریم و افق هایی جدیدتر و دورتر رو بیابیم.

تا خودمونو باور کنیم.

ابراهیم قبل از پرتاب شدن درون آتش قطعا همون ابراهیم بعد از پرتاب شدن در آتش نیست.

اگه خدا ابراهیم رو پرورش داده پس آگاهه که با آتش چه میکنه ولی این ابراهیمه که باید پوسته جهان کهنه ش رو بشکنه و به جهان جدیدش وارد بشه. جهان جدیدش چیزی نیست جز باوری عمیق تر به خویش.

یاد متریکس و نیو افتادم...